O mieście
Miasto Pec pod Sněžkou jest jednym z najważniejszych ośrodków górskich rekreacji zimowej i letniej. Zawdzięcza to swojemu położeniu pomiędzy najwyższymi szczytami Karkonoszy, malowniczym sceneriom przyrodniczym a także terenom narciarskim.
Zabudowa rozsiana po górskich stokach, jest głównie skoncentrowana w dwóch dolinach. Pierwszą jest dolina rzeki Úpy, która zakończona jest przepięknym, przemodelowanym przez lodowiec Obřím dolem. Drugą jest dolina Zeleného potoka.
Pec pod Sněžkou jest otoczony pasmami gór i wzgórz. Na północnym wschodzie leży zalesiona Růžová hora (1300 m n.p.m.), na północy trzy najwyższe góry Karkonoszy - Śnieżka (1602 m n.p.m.), Studniční hora (1554 m n.p.m.) i Luční hora (1547 m n.p.m.). Na zachodzie obszar miasta domyka Zadní planina i Liščí hora. Koło jest zamknięte stokami Javora, pomiędzy nimi i Růžovou horou przepływa rzeka Úpa.
Najwcześniej zasiedloną częścią współczesnego Peca pod Sněžkou była osada górnicza Obří důl. Pierwsze zapisy o wydobyciu pochodzą z roku 1511. Wydobywano tu głównie rudy miedzi i arsenopiryt. Wydobycie kopalin trwało w Pecu z różnymi przerwami aż do doku 1959, kiedy wydobycie górnicze zostało zupełnie zatrzymane po ponad 450 latach. Sam Pec powstał aż pod koniec XVI wieku, wówczas jako trzecia część Velké Úpy. Zawdzięcza to rozległemu wydobyciu na potrzeby kopalni Kutnej Hory. Do Karkonoszy sprowadzono drwali ze Styrii, Karyntii i Tyrolu, którzy na powstałych polanach zakładali enklawy łąkowe, budowali domostwa (tzw. boudy) i hodowali bydło i kozy.
Rozwój turystyki w drugiej połowie minionego stulecia zapewnił osadnikom nowe źródło utrzymania. Na początku oferowali turystom nocleg na sianie, potem przystosowywali swoje domostwa do wynajmu pokoi i w ten sposób powstawały chaty, pensjonaty i hotele - galeria zdjęć z przełomu wieków.